Van alles en nog wat :-)
08 November 2014 | Suriname, Paramaribo
Hallo allemaal,
Hier weer een reisverslag sinds lange tijd. Er is heel wat gebeurd en we hebben heel wat indrukken opgedaan!
Te beginnen op 5 oktober, ja ja zo lang heb ik dus last gehad van uitstel gedrag!! zaterdag 5 oktober zijn we op dolfijnen tour geweest. In een bootje de rivier op. De gids vertelde ons dat ze speciale muziek zouden draaien om de dolfijnen te lokken. Enorm veel dolfijnen gezien en uiteindelijk aangekomen op een verlaten stukje strand met een paar houten huisjes. Wat een rust heerlijk rond gewandeld en de nodige foto's geschoten. Aan boord terug enorm veel lekkernijen gehad en eenmaal thuis waren we moe van alle indrukken!
Het weekend erop zijn we heerlijk op de fiets gestapt in de hitte. Met fiets en al op het bootje naar een ander district. We konden ook de brug nemen maar deze is zo vreselijk stijl dat we de overkant nooit gehaald hadden. Eenmaal aan de andere kant van de rivier aangekomen zijn we weer op de fiets gestapt richting plantage Koffiepot. Dit is een plantage van vroeger die inmiddels niet meer gebruikt wordt. Eerder werd er veel cacao en koffie verbouwd maar nu is het geopend voor toeristen. We hebben een heel stuk gewandeld door de plantage tussen enorm hoge bomen, 1 groot oerwoud. Wat voel je je dan klein en nietig :-). Enorm indrukwekkend om te zien helemaal als je je bedenkt dat mensen zich hier in het zweet hebben gewerkt. Wij hadden het al verschrikkelijk heet ondanks ons trage tempo. Na alle indrukken hebben we dan ook maar een middag slaapje gedaan.
Savonds zijn we naar de bioscoop geweest "gone girl". Daar kunnen we allemaal kort over zijn. WAT EEN SLECHTE FILM. Oow ja en de hitte die ik zojuist beschreef.... Nou in de bioscoop is het steenkoud. Dus lange broek , lange mouwen en dichte schoenen!!!
Toen kwam 25 oktober ons tripje naar Brownsberg en Ston island. Wat enorm mooi, jullie hebben vast alle foto's als gezien op FB. We zijn zaterdag vroeg vertrokken richting Brownsberg. Onderweg nog ergens ontbeten om vervolgens de reis weer voort te zetten. Aangekomen nog snel onze tassen vol gegooid met water en fruit om de toch te voet af te leggen. En het was een tocht!! We hebben er anderhalf uur over gedaan om de berg af te lopen. Sommige stukken erg stijl andere stukken prima te doen. Eenmaal beneden aangekomen keek ik mijn ogen uit. Wat een natuur! De waterval was iets kleiner dan normaal omdat er de laatste dagen wat minder water was gevallen maar dit mocht de pret niet drukken. We zijn er allemaal onder geweest om verkoeling te zoeken en te genieten van het moment. Een douche in de natuur, nooit gedacht dat ik dit ooit mee zou maken :-) Maaaarrrr.... Na alle verkoeling, snacks, water en nog veel meer. Moesten we weer omhoog!!!! Kort maar krachtig een mooie conditieproef van dik twee uur. Af en toe om een boom gehangen om uit te rusten en heel dapper liedjes zingen om de moed erin te houden. Maar het is ons gelukt. Naast een hele ervaring dus ook een hele overwinning. En boven aangekomen ook nog aapjes mogen zien in het wild! Toch wat anders dan Apenheul!!
De avond hebben we doorgebracht op ston island. Een paradijsje aan het water. Savonds heerlijk bij het kampvuur gezeten en geslapen in een hangmat. De volgende ochtend met een bootje een eilandje bezocht en schildpadden gezien. Smiddags is deze held gaan vissen op piranha's. Een stuk kip aan mijn hengel en gaan. Totdat ik dacht beet te hebben, ik heb mijn hengel razend snel neer gegooid en ben weg gerend! Maar helaas geen piranha, de hengel zat vast aan de boden. Einde vis avontuur dus. Nog even uitgerust in de hangmat en daarna terug naar Paramaribo. Onderweg hebben we nog een stop gemaakt bij een enorme stuwdam voor een foto momentje.
Aangekomen bij het eerste weekend in november. Marjolein en ik moesten het rustig aan doen, want er moet hier ook nog gestudeerd worden. Maandag 3 november hadden wij namelijk tentamen. Dus de zaterdag avond een rustige activiteit uitgekozen genaamd de bioscoop. We zouden naar addicted maar deze film was helaas uitverkocht dus de plannen werden gewijzigd. In goed overleg een andere film gekozen genaamd ouija. We waren er van overtuigd dat deze film niet enorm eng was dus onze moed verzameld en gaan! Nou niets is minder waar. Ondanks de kou in de bioscoop had ik het niet koud en heb ik gedurende de hele film mijn vest voor mijn gezichtsveld gehouden. Af en toe even gespiekt maar dat was niet slim. Waar de film over ging.. Mensen die via een ouija bord geesten op gingen roepen, dit liep helemaal mis en iedereen overleed op een gruwelijke manier. Uiteindelijk moesten ze een oud lijk verbranden en het ouija bord om te zorgen dat de vreselijke dingen stopten. Bent u nieuwsgierig geworden? Ga dan vooral heen want meer informatie heb ik niet :-)
En dan zijn we aanbeland bij dit weekend. We zijn gister naar Torrarica geweest, een hotel in Paramaribo. Daar draaiden ze buiten bij het zwembad een film op een groot scherm "Hoe duur was de suiker", opgenomen in Suriname. (jaja we gaan hier redelijk vaak naar de film). Enorm gezellig bij het zwembad op grote lounge sets de film bekeken. En dit is echt een aanrader wat een mooie en toch ook trieste film.
Dit was dan in vogelvlucht mijn afgelopen weken in Paramaribo. We hebben ondertussen natuurlijk ook hard ons best gedaan op stage. Het huilen stond ons soms nader dan het lachen. Wat een schrijnende situatie rondom kinderen met een beperking. Wij mogen trots zijn op ons zorgsysteem waarin ieder lid van de maatschappij, beperking of geen beperking, een plekje kan krijgen. Er komen natuurlijk negatieve beelden in het nieuws maar dat is niets vergeleken met de situatie hier.
We begeleiden hier een moeder met een tweeling van 5 jaar. Ze wonen in een ruimte van 12 m2 met moeder en een oudere zus. Ze slapen met zijn vieren op 1 bed. En in dezelfde kamer staat de koelkast en het gasstel. Ventilatie is er niet, de vloer bestaat uit beton en de deur naar de kamer kun je dicht doen met een hangslot. Het jongetje verdiend een plekje op school maar door zijn gedrag (gillen en zichzelf slaan bij onrust) is dit vrijwel onmogelijk. Een school vinden die bij hem past is een enorm karwij. We zitten dan ook lekker met onze handen in het haar want deze samenvatting is slechts een topje van de ijsberg.
En voor nu de groetjes! Ik ga verder hangmatteren en zal proberen mijn volgende verslag niet zo enorm uit te stellen.
Liefs,
Anna
Hier weer een reisverslag sinds lange tijd. Er is heel wat gebeurd en we hebben heel wat indrukken opgedaan!
Te beginnen op 5 oktober, ja ja zo lang heb ik dus last gehad van uitstel gedrag!! zaterdag 5 oktober zijn we op dolfijnen tour geweest. In een bootje de rivier op. De gids vertelde ons dat ze speciale muziek zouden draaien om de dolfijnen te lokken. Enorm veel dolfijnen gezien en uiteindelijk aangekomen op een verlaten stukje strand met een paar houten huisjes. Wat een rust heerlijk rond gewandeld en de nodige foto's geschoten. Aan boord terug enorm veel lekkernijen gehad en eenmaal thuis waren we moe van alle indrukken!
Het weekend erop zijn we heerlijk op de fiets gestapt in de hitte. Met fiets en al op het bootje naar een ander district. We konden ook de brug nemen maar deze is zo vreselijk stijl dat we de overkant nooit gehaald hadden. Eenmaal aan de andere kant van de rivier aangekomen zijn we weer op de fiets gestapt richting plantage Koffiepot. Dit is een plantage van vroeger die inmiddels niet meer gebruikt wordt. Eerder werd er veel cacao en koffie verbouwd maar nu is het geopend voor toeristen. We hebben een heel stuk gewandeld door de plantage tussen enorm hoge bomen, 1 groot oerwoud. Wat voel je je dan klein en nietig :-). Enorm indrukwekkend om te zien helemaal als je je bedenkt dat mensen zich hier in het zweet hebben gewerkt. Wij hadden het al verschrikkelijk heet ondanks ons trage tempo. Na alle indrukken hebben we dan ook maar een middag slaapje gedaan.
Savonds zijn we naar de bioscoop geweest "gone girl". Daar kunnen we allemaal kort over zijn. WAT EEN SLECHTE FILM. Oow ja en de hitte die ik zojuist beschreef.... Nou in de bioscoop is het steenkoud. Dus lange broek , lange mouwen en dichte schoenen!!!
Toen kwam 25 oktober ons tripje naar Brownsberg en Ston island. Wat enorm mooi, jullie hebben vast alle foto's als gezien op FB. We zijn zaterdag vroeg vertrokken richting Brownsberg. Onderweg nog ergens ontbeten om vervolgens de reis weer voort te zetten. Aangekomen nog snel onze tassen vol gegooid met water en fruit om de toch te voet af te leggen. En het was een tocht!! We hebben er anderhalf uur over gedaan om de berg af te lopen. Sommige stukken erg stijl andere stukken prima te doen. Eenmaal beneden aangekomen keek ik mijn ogen uit. Wat een natuur! De waterval was iets kleiner dan normaal omdat er de laatste dagen wat minder water was gevallen maar dit mocht de pret niet drukken. We zijn er allemaal onder geweest om verkoeling te zoeken en te genieten van het moment. Een douche in de natuur, nooit gedacht dat ik dit ooit mee zou maken :-) Maaaarrrr.... Na alle verkoeling, snacks, water en nog veel meer. Moesten we weer omhoog!!!! Kort maar krachtig een mooie conditieproef van dik twee uur. Af en toe om een boom gehangen om uit te rusten en heel dapper liedjes zingen om de moed erin te houden. Maar het is ons gelukt. Naast een hele ervaring dus ook een hele overwinning. En boven aangekomen ook nog aapjes mogen zien in het wild! Toch wat anders dan Apenheul!!
De avond hebben we doorgebracht op ston island. Een paradijsje aan het water. Savonds heerlijk bij het kampvuur gezeten en geslapen in een hangmat. De volgende ochtend met een bootje een eilandje bezocht en schildpadden gezien. Smiddags is deze held gaan vissen op piranha's. Een stuk kip aan mijn hengel en gaan. Totdat ik dacht beet te hebben, ik heb mijn hengel razend snel neer gegooid en ben weg gerend! Maar helaas geen piranha, de hengel zat vast aan de boden. Einde vis avontuur dus. Nog even uitgerust in de hangmat en daarna terug naar Paramaribo. Onderweg hebben we nog een stop gemaakt bij een enorme stuwdam voor een foto momentje.
Aangekomen bij het eerste weekend in november. Marjolein en ik moesten het rustig aan doen, want er moet hier ook nog gestudeerd worden. Maandag 3 november hadden wij namelijk tentamen. Dus de zaterdag avond een rustige activiteit uitgekozen genaamd de bioscoop. We zouden naar addicted maar deze film was helaas uitverkocht dus de plannen werden gewijzigd. In goed overleg een andere film gekozen genaamd ouija. We waren er van overtuigd dat deze film niet enorm eng was dus onze moed verzameld en gaan! Nou niets is minder waar. Ondanks de kou in de bioscoop had ik het niet koud en heb ik gedurende de hele film mijn vest voor mijn gezichtsveld gehouden. Af en toe even gespiekt maar dat was niet slim. Waar de film over ging.. Mensen die via een ouija bord geesten op gingen roepen, dit liep helemaal mis en iedereen overleed op een gruwelijke manier. Uiteindelijk moesten ze een oud lijk verbranden en het ouija bord om te zorgen dat de vreselijke dingen stopten. Bent u nieuwsgierig geworden? Ga dan vooral heen want meer informatie heb ik niet :-)
En dan zijn we aanbeland bij dit weekend. We zijn gister naar Torrarica geweest, een hotel in Paramaribo. Daar draaiden ze buiten bij het zwembad een film op een groot scherm "Hoe duur was de suiker", opgenomen in Suriname. (jaja we gaan hier redelijk vaak naar de film). Enorm gezellig bij het zwembad op grote lounge sets de film bekeken. En dit is echt een aanrader wat een mooie en toch ook trieste film.
Dit was dan in vogelvlucht mijn afgelopen weken in Paramaribo. We hebben ondertussen natuurlijk ook hard ons best gedaan op stage. Het huilen stond ons soms nader dan het lachen. Wat een schrijnende situatie rondom kinderen met een beperking. Wij mogen trots zijn op ons zorgsysteem waarin ieder lid van de maatschappij, beperking of geen beperking, een plekje kan krijgen. Er komen natuurlijk negatieve beelden in het nieuws maar dat is niets vergeleken met de situatie hier.
We begeleiden hier een moeder met een tweeling van 5 jaar. Ze wonen in een ruimte van 12 m2 met moeder en een oudere zus. Ze slapen met zijn vieren op 1 bed. En in dezelfde kamer staat de koelkast en het gasstel. Ventilatie is er niet, de vloer bestaat uit beton en de deur naar de kamer kun je dicht doen met een hangslot. Het jongetje verdiend een plekje op school maar door zijn gedrag (gillen en zichzelf slaan bij onrust) is dit vrijwel onmogelijk. Een school vinden die bij hem past is een enorm karwij. We zitten dan ook lekker met onze handen in het haar want deze samenvatting is slechts een topje van de ijsberg.
En voor nu de groetjes! Ik ga verder hangmatteren en zal proberen mijn volgende verslag niet zo enorm uit te stellen.
Liefs,
Anna
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
